Een trend in het onderwijs wordt meer en meer gevormd door de startgesprekken, of de kindgesprekken. Welke term een school er ook aan geeft, ouders komen niet meer op school om aan te horen hoe hun kind het ervan afbrengt, wat het verwachte schooladvies is, welke lijnen de Cito-toets laat zien en of het kind zich nog wel volgens zijn lijn ontwikkelt.
Steeds vaker wordt er stil gestaan bij het kind zelf, los van de scores, los van de cijfers en los van de grafieken.
Inhoudsopgave
Omgekeerde oudergesprekken
Het is vaak even wennen voor ouders. Niet de leerkracht voert het woord, maar de ouders mogen zelf over hun kind vertellen.
De meeste scholen laten ouders zich hierop voorbereiden en geven vragenlijsten mee. Daar staan dan vragen op zoals:
- Wat zijn de hobby’s van je kind? Waarmee kun je het stimuleren/ prikkelen?
- Wat is typerend voor het karakter van je kind? Is hij onrustig, teruggetrokken, levendig, behulpzaam, driftig, behoedzaam of gespannen?
- Wat vind je kind leuk op school en wat juist niet?
- Waar heeft je kind moeite mee en waar juist niet?
- Wat heeft je kind nodig om zich goed te voelen?
- Welke nieuwtjes kun je over je kind vertellen?
- Waar ben je als ouder het meest trots op over je kind?
Kortom: de vragen stellen het kind centraal. Die behoefte lag er al langer. Veel ouders vonden het maar niks dat schoolgesprekken meer over de resultaten gingen, dan over het kind zelf. De Cito-score leek voor de school belangrijker dan of het kind lekker in zijn vel zat.
Sociaal-emotionele ontwikkeling
De sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen wordt de laatste jaren meer gevolgd. Kinderen moeten lekker in hun vel zitten. Niet alleen omdat dit het leren bevordert, maar omdat de sociaal-emotionele ontwikkeling ook een aandachtsgebied is van school. Er zijn complete methodes – waaronder ZIEN! – die dit in kaart brengen. Met behulp van lessen in sociale vaardigheden worden kinderen geholpen in hun sociale ontwikkeling.
Wat bespreek je wel en wat bespreek je niet?
Voor ouders is het nu de hamvraag: wat bespreek ik wel en wat niet met de leerkracht? Leuk dat ze zo geïnteresseerd zijn, maar echt niet alles gaat ze aan.
Ouders die in scheiding liggen willen daar misschien helemaal niet over praten. Maar het kan wel in het belang van hun kind zijn als de leerkracht kennis heeft van de thuissituatie.
Als je je afvraagt wat je wel en niet wil bespreken met de leerkracht, kan de volgende vraag je misschien helpen:
Is het goed voor mijn kind als de school dit weet?
Is het antwoord op die vraag ‘ja’, bespreek het dan gerust met je kind. Ook al kost het je moeite. Je mag van de school absoluut discretie verwachten over de onderwerpen die jij bespreekbaar maakt. Want uiteindelijk gaat het toch om het belang van je kind.
Omgekeerde oudergesprekken in plaats van rapportgesprekken
Steeds meer scholen gaan over om het houden van deze omgekeerde oudergesprekken, waarin ouders het woord voeren. De meeste ouders zijn hier erg tevreden over. Ze voelen zich gehoord en zien weer dat de school hun kind centraal plaatst.
Als er dan ook nog één keer per jaar een rapportgesprek wordt gehouden, kan de school inspelen op wat je destijds als ouder bespreekbaar maakte. Op die manier blijft de focus bij het kind liggen en niet langer bij de cijfers en de grafieken.
Wij luisteren!
Wat zijn jouw ervaringen met omgekeerde oudergesprekken?